Najważniejszy Głos Polskiego Radia obchodzi dziś swoje urodziny

NIE MA PRZYPADKÓW. Tak zatytułowałem swojego bloga i to nie bez powodu. Ci, którzy znają to powiedzenie "NIE MA PRZYPADKÓW!" wiedzą o co chodzi. Ci zaś którzy nie wiedzą spieszę z wyjaśnieniem. Otóż autorem tego powiedzenia jest Człowiek, który dla mnie tym, który po Rodzicach ukształtował w pełni mój gust muzyczny. Człowiek Radia, który jak żaden inny prezenter muzyczny, potrafi w piękny sposób przekazać muzykę, ubarwiając ją pięknymi słowami, opowieściami, przygodami. 

PIOTR KACZKOWSKI, bo to o Nim mowa, obchodzi dziś, w ten walentynkowy dzień, swoje urodziny.

Już nawet nie wiem od jak dawna słucham tego Człowieka. Całą wieczność. Nie wyobrażam sobie życia bez Niego! Ba! Trójki bez Jego Głosu. I gdybym dzisiaj nie napisał nic o tym niezwykłym Człowieku popełniłby GRZECH ŚMIERTELNY.

Pan Piotr urodził się w Walentynkowy Wieczór w Krakowie, w roku 1946, jako syn Adama i Wandy Kaczkowskich. Wkrótce jednak przeniósł się do Warszawy, gdzie ukończył szkołę podstawową, muzyczną, liceum, a później studia na kierunku lingwistyka stosowana. 

Jego przygoda z radiem rozpoczęła się w 1962 roku. W tym czasie  związał się z Rozgłośnią Harcerską. Razem z Witoldem Pogranicznym (zmarł 28 października 2008 roku) w audycji Klub Przyjaciół Piosenki  zaprezentował utwór Love Me do zespołu The Beatles. 

Rok później rozpoczął współpracę (i to już na stałe) z Programem Trzecim Polskiego Radia. Również w audycji Witolda Pogranicznego jako "młody Kazio" (tak nazywa się ludzi, którzy zaczynają pracę w Polskim Radiu, od pomocy przygotowania audycji, nawet od przynoszenia kawy redaktorom pracującym już) w audycji Trzydzieści Minut Rytmu, by chwilę później zaprezentować samodzielnie już piosenki włoskie z cyklu con amore. 

30 września 1965 roku utworzył w Pierwszym Programie Polskiego Radia audycję Młodzieżowego Studia Rytm, które 1 lutego 1966 roku weszło w składa Popołudnie z Młodością.

Prawdziwy przełom dla Piotra nastąpił 22 września 1968 roku. Wtedy to przejął od Garbiela Meretika prowadzenie audycji MiniMax, czyli Minimum słów - maximum muzyki. Audycja stała się niejako Jego wizytówką i to właśnie na niej uczyły się muzyki kolejne pokolenia (w tym ja). Jak się okazuje Piotr Kaczkowski to nie tylko MiniMax. Ma On na swoim koncie mnóstwo innych przedsięwzięć. Od lata 1970 roku prowadził w sopockim Grand Hotelu pierwszą dyskotekę, którą założył Franciszek Walicki. Wielokrotnie wyjeżdżał poza granice naszego kraju, by odkrywać nowych wykonawców, których płyty przedstawiał w swych audycjach, przede wszystkim w Trójce. Jak wspomniałem już to nie tylko MiniMax, ale także Mój Magnetofon, Kiermasz Płyt, Słuchaj razem z nami, W Tonacji Trójki, Zapraszamy do Trójki, Muzyczna Poczta UKF, Kanon Muzyki Rockowej, no i oczywiście ukochany przeze mnie (nie tylko) MiniMax. Prezentował klasykę i nowości płytowe. Posiada w swej kolekcji niezliczoną ilość płyt różnych gatunków muzycznych, które prezentował na antenie. W latach 70-tych współpracował także z "Jedynką" i z takimi audycjami jak Radiokurier, czy Tylko w niedzielę. Warto też wspomnieć o Wieczorze płytowym. 

Piotr Kaczkowski tylko raz, w 1972 roku poprowadził telewizyjny program muzyczny. Jest nam znany z tego, że unika fotoreporterów i nie pokazuje w mediach swojego oblicza. Pan Piotr to niezwykle skromny człowiek, który nie lubi gwiazdorstwa i odwracania uwagi od prezentowanej muzyki. Jednakże spotyka się dość regularnie ze słuchaczami na spotkaniach autorskich, a jego zdjęcia pojawiły się w kilku czasopismach.

Ja także znam Jego twarz. Z uwagi na szacunek do Jego Osoby, a przede wszystkim prośbę o nie rozpowszechnianie bez zezwolenia Jego twarzy - zaniecham wrzucania i zastępuję innym obrazkiem :)

  

Rok 1991 to okres reorganizacji programowej Polskiego Radia, Wtedy stało się niemożliwym prezenotwać płyt i kompletnych dyskografii w całości. Piotr Kaczkowski skupił się na prowadzeniu Środowej Tonacji Trójki oraz Sobotniej Zapraszamy do Trójki, a także Trójki Pod Księżycem, która była nadawana z niedzieli na poniedziałek. Audycja początkowo trwała godzinę, jednakże w 23 maja 1994 roku wydłużono ją do dwóch, a 2 stycznia 1995 roku (pamiętam!!), gdy Program Trzeci przeszedł na nadawanie całodobowe - aż do trzech godzin, czyli od północy do 3:00.

Wiosną 1996 roku reaktywował niejako MiniMax pod szyldem Biuro Utworów Znalezionych. Zaangażował się w tym samym czasie w organizacji koncertów oraz promocją zagranicznych artystów. Zainicjował cykl rozmów z muzykami światowej klasy, które zaowocowały trzema tomami wywiadów:

- Przy Mikrofonie
- 42 Rozmowy
- Rozmowy Trzecie



A także płyty muzyczne pod swoim nazwiskiem:

- MiniMax (15 stycznia 1998)

- Jazda Obowiązkowa (7 grudnia 1998)

- MiniMax 2 (31 maja 2000)

- Muzyka Różna i Różniasta (30 października 2000)

- minimax pl (6 grudnia 2003)

- minimax pl 2 (8 listopada 2004)

- minimax pl 3 (5 listopada 2005)

- minimax pl 4 (15 stycznia 2007)

- minimax pl Jarocin 2007 (3 września 2007)

- Trzeszcząca płyta (23 listopada 2007)

- minimax pl 5 (1 czerwca 2008)

- Trzeszcząca płyta 2 (17 listopada 2008)

- Trzeszcząca płyta 3 (19 stycznia 2009)

- Trzeszcząca płyta 4 (26 października 2009)

- Trzeszcząca płyta 5 (26 października 2009)

- Trzeszcząca płyta 6 (marzec 2010)

- Trzeszcząca płyta 7 (16 października 2010)

- Trzeszcząca płyta 8 (8 stycznia 2011)

- minimax pl 6 (14 lutego 2011)

- Trzeszcząca płyta 9 (23 września 2011)

- Trzeszcząca płyta 10 (14 listopada 2011)

W latach 1998-2000 był Dyrektorem Programowym Trzeciego Programu Polskiego Radia. W 2002 roku po spotkaniu i koncercie Rogera Watersa napisał na łamach miesięcznika Tylko Rock (obecni Teraz Rock) felieton. Rozpoczął tym długotrwałą współpracę z tym pismem. Pisze także na łamach miesięcznika Machina (redaktorem naczelnym jest jego młodszy radiowy kolega Piotr Metz) oraz w kwartalniku niemuzycznym Wittchen, w którym opisał koncert Led Zeppelin w 2007 roku. 

Oprócz stałych audycji organizuje wiele koncertów radiowych. Od wielu już lat Kaczkowski przyjaźni się z Tori Amos i fascynuje jej muzyką. 16 grudnia 2001 oraz 9 marca 2005 artystka dała w Studiu Trójki specjalnie dla wybranej rzeszy słuchaczy swój występ. 

Jest też laureatem wielu nagród i wyróżnień. 10 września 2008 r. został uhonorowany nagrodą Mateusza – Nagrodą Muzyczną Programu Trzeciego Polskiego Radia SA zapopularyzację muzyki w niepowtarzalny sposób. Wyróżniony m.in.: Międzynarodowym Złotym Mikrofonem AKG dla Osobowości Radiowej Wszech czasów (1996) oraz Złotym Mikrofonem Polskiego Radia (2003). 

4 listopada 2011 Piotr Kaczkowski za wybitne zasługi dla Polskiego Radia został odznaczony przez Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Order ten odebrał 11 listopada 2012.

Pan Piotr ma córkę Olę, która tez jest prezenterką radiową. Prowadzi w Trójce z soboty na niedzielę, między godziną 00:00, a 2:00 audycję Ciemna Strona Mocy.

Panie Piotrze! Dziękuję za wszystko! 
Dużo sił i dużo zdrowia od Wiernego Słuchacza Bartka.